Strona:Dramaty małżeńskie by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No215 p3 col1.png

 — Głupstwo!... Mówiłeś pan, panie Fumel, że miejscowość odludna?...
 — Nie odludna, ale mało uczęszczana...
 — Mógłbym sprawić sobie wózek zieleniarza wędrownego, i obwozić powiędłe jarzyny, którychby nikt nie kupował; aie na to potrzebaby mieć znaczek z prefektury i liberyę, bo inaczej pierwszy lepszy „salceson“ zapakuje mnie do ciupy...
 — Jutro rano otrzymasz znaczek i liberyę, zajmę się tem zaraz dziś wieczorem.
 — Prócz tego — ciągnął dalej Sta-Pi — będę potrzebował jakiejś zaliczki... Bardzo niewielkiej, cztery lub pięć sztuk po sto sous... tymczasem...
 — A to na co?... — zagadnął Fumel.
 — Ażeby w braku drobnych, nie znaleźć się w kłopocie!... — odparł „podręczny.“ — Może się zdarzyć potrzeba wzięcia dorożki, dla pogoni za młodym jegomością i ofiarowania dobrego napiwku woźnicy, dla dodania nóg chudej szkapie, może wypadnie kawy z wszelkiemi dodatkami zafundować jakiemuś chłystkowi, dla rozwiązania mu języka, a to wszystko kosztuje...
 — Jeżeli — odparł Fumel — będziesz miał jakie koszta, podasz mi rachunek... Zwrócę...
 Sta-Pi poklepał się po kieszonce od kamizelki, która żadnego nie wydała dźwięku.
 — Czyste płótno... — zawołał. — Chuda fara!...
 — Jesteś bez grosza?...
 — Naturalnie...
 — A pensya twoja?...,
 — Jest też o czem gadać, o mojej pensyi!... — burknął z urąganiem chłopak. — Pan wiesz przecie,