Strona:Dramaty małżeńskie by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No214 p4 col1.png

 Zerwała się bardzo rano.
 O siódmej była już na nogach, o ósmej i sama była już ubrana i ubrała Klarunię.
 Po załatwieniu się z gospodarstwem domowem, nakryła piękne włosy kapeluszem z gęstym woalem, włożyła płaszczyk dobrze zniszczony i czarne rękawiczki przetarte na końcach paluszków.
 — Wychodzisz, kochana siostrzyczko?... — zawołała Klarunia, ździwiona nieprzewidzianą zmianą w zwyczajach Walentyny.
 — Wychodzę, moja maleńka...
 — Tak rano?...
 — Muszę koniecznie...
 — A długo zabawisz po za domem?...
 — Idę dosyć daleko, ale mam nadzieję powrócić na dziesiątą... Nie otwieraj nikomu podczas nieobecności mojej...
 — Jeżeli jednak kto zadzwoni?... —
 — Pozwól mu dzwonić, ale się nie pokaż wcale... Przyrzekasz mi, że tak uczynisz?
 — Przyrzekam, siostrzyczko droga...
 Walentyna wyszła z domku, podążyła na stacyą kolei i kupiła bilet klasy drugiej do Paryża.
 Pojechała na ulicę Św. Łazarza.
 Lionel de Rochegude powiedział jej, że bank, w którym Herman Vogel pełnił obowiązki kasyera, znajduje się przy wspomnionej ulicy.
 O trzy kwadranse na dziewiątą, z twarzą zakrytą woalką, weszła do izdebki odźwiernego, w domu pod Nr. 24, i na zrobione mu zapytanie otrzymała odpowiedź następującą:
 — Bank Jakóba Lefevre i S-ki, moja paniu-