Strona:Dramaty małżeńskie by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No214 p2 col2.png

 — Żegnam pana... — odezwała się jednoczenie.
 — Nakazujesz mi pani odejść?... — zapytał Lionel zmartwiony.
 — Bezwątpienia.
 — Już?... Tak prędko?...
 — Od godziny pozostajesz pan tutaj... nie mamy nic już do powiedzenia sobie...
 — Odchodząc, dowiodę posłuszeństwa pani rozkazom, ale niechże dowiem się przynajmniej, kiedy będę mógł przyjść tutaj znowu?...
 — Nie dam panu na to pozwolenia.
 Lionel zadrżał.
 — Jakto?... — zawołał — odmawiasz mi pani tego?...
 — Stanowczo!...
 — Dla czego?...
 — Ponieważ wiesz pan o tem równie dobrze jak ja, że hrabia de Rochegude nie powinien znajdować się u biednej jak ja sieroty; ponieważ wiesz także, że ta sierota przyjmując hrabiego, narażałaby jedyne dobro, jakie posiada, to jest niczem nie skażoną cześć dziewiczą.
 — Ależ ja kocham panią!...
 — W takim razie wizyty pańskie byłyby podwójnie niebezpiecznemi, a ja się niebezpieczeństwa obawiam...
 — Wątpisz zatem o moim honorze?...
 — Bynajmniej, nie chcę jednak, aby o moim wątpiono...
 — Pomyśl pani, że jutro, dziś może nawet