Strona:Dramaty małżeńskie by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No209 p4 col3.png

jest widocznem? — rzekł Herman, ściskając za ręce Maurycego Villars.
 — Znajdujesz pan, że dobrze, wyglądam?
 — Rozumie się, że dobrze!
 — Powierzchowność moja nie zwodzi kochanego pana... wybornie się miewam istotnie, a nawet sto razy lepiej, niż to w młodości bywało...
 — Bezsenność i rozkosze nie zostawiają zatem śladu na panu?
 — Sił mi owszem dodają!... Używanie bezmierne potrzebnem jest widocznie dla mojej konstytucyi. W trzydziestu latach zamknąłem się jak anachoreta jaki w ponurym moim kącie, to też chorowity byłem; słabe moje zdrowie niepokoiło wówczas przyjaciół moich... Dziś, odświeżony tem, co ludzie krótkowidzący nadużyciem nazywają, czuję się, jak ze stali, drogi baronie, gnę się, ale nie łamię!...
 — Moje najszczersze powinszowania...
 — Całem sercem je przyjmuję! Czy zechcesz pan spożyć ze mną śniadanie?
 — Już jestem po śniadaniu.
 — Szkoda! Na drugi raz przychodź pan na czczo do mnie.
 — Przyrzekam najsolenniej.
 Opuśćmy Hermana Vogla, prowadzącego rozmowę dorywczą, która prędzej czy później doprowadzić go miała do istotnego celu jego odwiedzin, a poświęćmy słów parę sypialni Maurycego Villars i jemu samemu.