Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No49 p1 col2.jpg

 Obok Kerjeana dwóch ludzi rozmawiało coś po cichu.
 Byli to dwa draby wysokie.
 Tak jak porucznik Bandrille mieli długie wąsy, długie szpady i szczątki wyszarzanych ubiorów kawaleryjskich.
 Baron pochwycił kilka ich słów w przelocie i zaciekawiony nadstawił ucha.
 — Czy wszyscy są uprzedzeni?
 — Wszyscy.
 — Szczęście tego cygana jest doprawdy oburzające!... wygrał już szelma co najmniej ze dwadzieścia liwrów. Jeżeli raz jeszcze przeciągnie, chwila będzie najlepszą... Ja dam sygnał, krzycząc jakby się paliło, a wtedy...
 — Bachanalia ogólna, nasi rzucą się na pieniądze i na cygana... my zaś przez ten czas porwiemy dziewczynę!...
 — A dukat sześcio liwrowy?...
 — Dałem ci słowo, że skoro wszystko będzie pomyślnie załatwione, dukat do ciebie należy...
 Kerjean zrozumiał wszystko.
 Wielkie niebezpieczeństwo groziło Moralesowi i Carmenie.
 Za jaką bądź cenę potrzeba było przeszkodzić zamachowi.
 Baron puścił rękę towarzysza i powiedział:
 — Bandrille... pałasz w garść... tylko żywo.
 — Po co?... zapytał ździwiony bandyta.
 — Milcz i słuchaj...
 — Rozumiem... i już jestem gotów zupełnie.
 Prawa ręka Luca ściskała gałkę kościaną od