Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No31 p3 col1.jpg

 Zwróciła się następnie ku oszklonej pracowni.
 Przyniosła małą srebrną maszynkę, napełnioną węglami dziwnego rodzaju, które zajęły się niby proch przy pierwszem dotknięciu zapałki, a płonąc, napełniały powietrze dymem pachnącym.
 Na te rorzażone węgle rzuciła kilka włosów, wyciągniętych z dostarczonego jej promienia, a gdy się paliły, wymawiała głośno formułki magiczne, i jak się zdawało, śledziła wzrokiem, z głęboką uwaga, biały dymek, unoszący się po nad maszynką.
 Kiedy dym zniknął zupełnie, kiedy na węglach nie pozostało nic, oprócz szarego popiołu, Perina zwróciła się do księżnej de Simeuse — i odezwała się głosem ponurym, którym, jak wszystkie wróżki, posługiwała się zwykle do wygłaszania przepowiedni:
 — Nie próżna to bynajmniej nauka, której adeptką jestem, proszę pani... Zaraz złożę dowody na to... Niechaj pani słucha uważnie, a jeżeli źle mówić będę, niech mi pani oznajmić to raczy... Te włosy należą do kobiety...
 — Prawda... odpowiedziała księżna.
 — Kobieta ta, to młoda dziewczyna... rzekła Perina.
 — Tak... szepnęła pani de Simeuse. Nie mylisz się pani.
 — Ta młoda dziewoja, jest dzieckiem pani, ciągnęła właścicielka Czerwonego domu.
 Księżna skinęła głową potakująco.
 — To dziecko pani... dodała Perina z coraz większą pewnością siebie, zaczęło w tej prawie chwili, w której ja z panią mówię, dwudziesty