Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No138 p5 col1.jpg

 Po raz trzeci egzystencya jego stawała się niepewną.
 Postanowił raz stanąć na pewnym gruncie, raz zerwać z przeszłością, raz zostać osobistością godną szacunku. i
 Dzięki protekcyi jednego ze swoich znajomych z szulerni, wstąpił do policyi i całem sercem oddał się nowemu zawodowi.
 Wiedźma była zawoalowana, kiedy ją spotkał, ale Moralesowi zdawało się, że poznaje ją z figury i z rodzaju ubrania.
 Zbliżał się zwolna, a gdy był tuż prawie przy niej, zawołał nagle:
 — Perino!...
 Wiedźma zadrżała i odwróciła się.
 — Brawo!... powiedział Morales ze śmiechem, widzę, że się nie omyliłem, Caramba!... Szczęśliwy jestem z tego spotkania...
 Perina nie myślała mu zaprzeczać.
 — Czego chcesz?... zapytała.
 — Chcę po prostu, moja droga, zaaresztować cię w imieniu króla, odrzekł ex-cygan wesoło.
 — Aresztować mnie chcesz?... powtórzyła wiedźma, nie okazawszy najmniejszego przestrachu. Co też ty mówisz?...
 — Prawdę, moja piękna przyjaciołko...
 — A jakiemże to prawem zrobić zamierzasz?
 — Prawem, jakie mi służba moja nadaje... Należę do pana de Sartines... jestem jednym z jego pierwszych urzędników...
 — O cóż jestem oskarżoną, jeżeli zapytać wolno?...
 — O chmarę ładnych rzeczy, z których najmniej pokaźne mogą cię zaprowadzić na plac de Grève... Ty wiesz przecie, moja duszko...