Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No137 p4 col3.jpg

cho, Luc, który sypiać nie mógł, Luc, któremu ciągła obawa i niepokój napełniały poduszkę cierniami, posłyszał go jednakże.
 Podniósł się na łóżku, przysłuchiwał się chwilę, a potem zmieszanym głosem wykrzyknął:
 — Kto tam?... Kto wejść tu zamierza?...
 — Odpowiadaj!... szepnął żywo markiz Moralesowi... odpowiadaj!...
 — Ja, kochany baronie... zawołał cygan z nieopisaną trwogą... ja... don Gusman...
 — Ty?... powtórzył z dziwiony Luc... a cóż za przyczyna sprowadza cię tu o takiej porze?...
 — Mam panu zakomunikować coś bardzo ważnego... Proszę mi otworzyć...
 — Czy sam jesteś?...
 — Sam jeden... naturalnie.
 — Poczekaj... Zaraz wstaję...
 — Niestety!... niestety!... mruczał Morales, jestem człowiek nieszczęśliwy, zgubiony, bo na mnie spadnie cała złość mego szwagierka. Święty Jakóbie, miej mnie w swojej opiece...
 Upłynęło kilka sekund.
 Słychać było, że Kerjean chodzi i ubiera się w swoim pokoju.
 René, ze szpadą w górę wzniesioną, czekał jak statua spiżowa.
 Perina rozwijała sznury, jakiemi mieli łotra skrępować.