Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No125 p4 col1.jpg

 Klucznik wziął świstawkę zawieszoną przy kluczach i przeciągle zagwizdał.
 Tabareau przybiegł natychmiast.
 W dwóch słowach dyrektor opowiedział mu, o co chodziło, a ex-dozorca z Bicetre przywdział zaraz z uśmiechem roboczy swój kostium.
 Kostium ten, dosyć dziwny, był to rodzaj pancerza, z grubej bardzo skóry.
 Celem jego było zabezpieczenie się od paznogci waryatek.
 Skończywszy toaletę, Tabareau podszedł do dyrektora, zdjął lewą ręką z głowy czapkę z ciemnej wełny, lewą zaś oparł na pręcie stalowym i zapytał:
 — Z jakim numerem mam popracować, proszę pana dyrektora?...
 — Z numerem 420. Zanadto się głośno zabawia!...
 — Dałem mu już dzisiaj dwie nauczki.
 — Widocznie, że potrzebuje trzeciej, ażeby zostać grzeczniejszą.
 Zaraz się do niej zabiorę.
 Powiedziawszy to, Tabareau poszedł ku końcowi galeryi.
 — Posuń się pan, panie Doyen, zauważył dyrektor.
 Artysta postąpił kilka kroków z gorączkową ciekawością, a głęboką odrazą, i stanął przed niszą.
 Zamknięta w niej kobieta wyglądała szkaradnie.
 Wieku jej określić nie można było.
 Długie promienie siwych włosów, opadały jak