Zwano ją czarną giełdą w całej prasie,
Znali ją u nas wszyscy wszerz i wkrąg,
Kto się brał do niej, flotę zbijał w kasie,
Puszczając towar o tak z rąk do rąk.
Wszystko w swej mocy czarna giełda miała
Mydło i złoto, tytoń. skórę, pieprz
Żyje z tej giełdy miasta pół bez mała,
Niejeden przez nią roztył się jak wieprz.
U Kotlickiego, Semadeniego,
W gwarnych cukierniach, gdzie życie wre
Tam spekulantom dni życia biegną,
Tam czarna giełda panoszy się.
Aż czasem coś tak za serce chwyci
I człek sam nie wie, jak dalej żyć!
Psiakrew! Złodzieje! Łotry! Bandyci!
Hej! Czarna giełda! bo będę bić!
Aż raz poznała ona tam rubelka,
Co w samym środku małą dziurkę miał.
Uwiodła rubla giełda — kusicielka,
Jakiś ją dlań okrutny porwał szał.
Stała się jego wierną kochanicą,
Każąc to w dół to w górę czynić skok.
Czyś ty jest, rublu, akrobatą, czy co?
Każe ci skakać świdrujący wzrok!
U Kotlickiego, Semadeniego,
W gwarnych cukierniach, gdzie życie wre,
Tam spekulanci płci rubelka strzegą.
Tam gruby paskarz pasy z nas drze.
Aż człek w rozpaczy za widły chwyci
Krzycząc: „I na was już przyszedł czas!”
Psiakrew! Złodzieje! Łotry! Bandyci!
Zmiatać! Bo będę dziurawił — was!
A że się wojna ma zakończyć wreszcie,
Zaczął się straszny płacz, jęk i ryk:
„Co teraz robić w tem przeklętem mieście,
Gdy nam interes kokosowy znikł?”
Żadne już słowo giełdy nie pociesza!
Więc woli ona z wojną zniknąć wraz!
W szale rozpaczy na pasku się wiesza,
Przerwany życia czarnej giełdy pas!
U Kotlickiego, Semadeniego
Wisi na każdym wieszaku dwuch,
Już nie usłyszysz gwaru głośnego,
Zmilkł szwargot ludzki i zamarł ruch.
Na własnych paskach wiszą spokojnie,
Już pogrążeni w wieczystym śnie.
Psiakrew! Śnią pewno... o przyszłej wojnie,
I to możliwe... Kto ich tam wie?
Strona:Czarna giełda.png
Ta strona została uwierzytelniona.
trubadur polski7
Czarna giełda.
(Parodia „CZARNEJ MAŃKI” napisał Jan Wim.)
