Przejdź do zawartości

Starościna Bełzka/Dodatek

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Józef Ignacy Kraszewski
Tytuł Starościna Bełzka
Data wyd. 1879
Druk Józef Unger
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne Cały tekst
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
DODATEK.

Z rękopismu zawierającego niektóre akta urzędowe do sprawy téj, łaskawie nam udzielonego przez S. Orgelbranda, dodajemy tu jeszcze kilka szczegółów tyczących się rodziny Komorowskich.
Ojciec Gertrudy, jak się okazuje z tych wyciągów, żył jeszcze lat kilka po ukończeniu procesu; wedle wszelkiego podobieństwa umrzeć musiał około roku 1781, gdyż w 1782 pozostała po nim wdowa wyszła powtórnie za mąż za Józefa Szeptyckiego, starostę stanisławowskiego. Świadczy o tém intercyza przedślubna, którą ślub prywatnie odbyć się mający naznaczono w Witkowie na dzień 25 października. Pani Komorowska sto tysięcy złotych prostym długiem zapisała przyszłemu mężowi, i zaciągnięte u niego wprzód długi na majętności swéj hypotekowała, zostawując sobie do zarządu i dochodu dobra galicyjskie i t. d. Intercyza ta stanęła w roku 1782 dnia 6 września.
Oprócz niéj jest w aktach skrypt pani Komorowskiéj Szeptyckiemu dany na złotych polskich 100,000, późniéj dożywocie wspólne między małżonkami zawarowane 1782 roku dnia 14 grudnia we Włodzimierzu.
Jest nareszcie w roku 1791 dnia 4 marca, uczyniony przeciwko Szeptyckiemu manifest Teodora Potockiego, wojewody bełzkiego, żonatego z drugą Komorowską, o pochwycenie majętności żony, uszczerbek zrobiony jéj dzieciom z pierwszego małżeństwa i t. d.
Ślad także w aktach pozostał, że Komorowscy posiadali w Warszawie trzy znaczne possesye: 1) pałac Kłopocki, teraźniejszy hotel Lipski, przy ulicy Bielańskiéj położony, 2) possessyę Nr. 2247 oznaczoną, przy rogu ulicy Nalewek i Gęsiéj, Borzechowszczyzną zwaną, i 3) possesyę przy ulicy Nowolipki, Komorowszczyzną zwaną, znaną pod imieniem Jurydykcyi Hilarya, zapewne od imienia Aleksandra Hilarego Potulickiego, starosty borzechowskiego, od którego Komorowscy dwie ostatnie posiadłości nabyli.

Dnia 8 lutego 1857 roku.
Żytomierz.


KONIEC.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Józef Ignacy Kraszewski.