SJP:ALSZBANT

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Samuel Linde
Tytuł Słownik języka polskiego
Podtytuł Przez M. Samuela Bogumiła Linde
Wydawca Drukarnia XX. Piiarów
Data wyd. 1807-1814
Miejsce wyd. Warszawa
Indeks stron

ALSZBANT, ALCBANT, ALDZBANT, HALCBANT, HALZBANT, u. m. – zdr. ALSZBANCIK, HALSBANCIK, a. HALSBANICZEK, czka. m. z Niem. das Halsband – część ubioru do przyozdobienia szyi służąca. Słow. halže; Sor. 1. schiyně recžazk, schiyně wohwěschk; Wind. halspand, ogerlin, ogerlenizh, ovratnjak, nagerliza; Kroa. ogerlińa, goler, nagerline; Karn. nagerlina; Rag. ogarljaj; Dal, ovraticza; Ross. ожерелье, ожерельице, ошеиникъ, складенъ, обнизъ; Eccl. очепїе, убрусъ, монисто. n. p. Kosztowne owe alzbanty. Rey Zw. 58. Przez szyię wisiał iey halzbant kamieńmi sadzony. Otw. Ow. 394. Halsbanty na szyjach wielbłądów. Radz. Jud. 8, 21. (Kleynoty. Bibl. Gd.) W aldzbanty i łańcuchy ubierać się. Zbyl. Zyw. A. 4, b. Na szyi łańcuszek z alszbancikiem. Rey Wiz. 53.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Samuel Linde.