SJP:ALABASTR
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik języka polskiego |
| Podtytuł | Przez M. Samuela Bogumiła Linde |
| Wydawca | Drukarnia XX. Piiarów |
| Data wyd. | 1807-1814 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Indeks stron | |
ALABASTR, u. m. (z Greck. ἀλαβαςτρον, ἀπο του ἀ κα[?] λαβειν, trudny do utrzymania dla ślizkości) kamień gipsowy maiący płaszczyzny lśniące, daiący się polerować. Kl. Kop. 2, 79. der Alabaster. Vind. alabashter; Boh. alabastr; Sor. I. Halbaster; Ross. алавастръ. 2. ellipt. przez wyrzutnią = alabastrowy słoik na chowanie drogich maści. Mącz. ein Alabasterbüchslein. Miała alabastr oleyku i wylała na głowę iego. W. Mat. 26, 7. (szklenicę wódki. Budny. ib.) Stłukłszy alabastr, wylała oleiek. W, Marc.14, 3. przebiwszy alabastr. Budn. ib. (słoiek alabastrowy Bibl. Gd. ib.) 3. Fig. białość alabastrowa, śnieżność, blendende Weiße. Gdzież ów alabastr czoła? gdzie iagód różę? Mon. 70, 383. ALABASTROWY, a, e = z alabastru, lub alabastru się tyczący, Alabaster-, von Alabaster; Boh. alabastrowy, Ross. алавастрвый. Sloiek alabastrowy. 1. Leop. Mar. 14, 3. Alabastrowa banieczka. 1. Leop. Mar. 26, 7. 2. Fig. biały, śnieżny, blendend weiß. Gładka szyia alabastrowa. Przyb. Luz. 45. (Eccl. алабастровидный, alabastrokształtny, na kształt alabastru, Gr. ἀλαβαςτροειδης, - алабастровлагалище, Gr. ἀλαβαςτροθηκη, schowanie na alabastry lub alabastrowe słoiki; - алабастромосецъ, Gr. ἀλαβαςστοφορος, noszący alabastr).
