SJP:AKOLIT
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik języka polskiego |
| Podtytuł | Przez M. Samuela Bogumiła Linde |
| Wydawca | Drukarnia XX. Piiarów |
| Data wyd. | 1807-1814 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Indeks stron | |
AKOLIT, a. m. z Gr. ἀκολουθος, właściwie naśladownik, następca; lecz w hierarchii kościelnéy, zastępca poddiakona i diakonów, czwarty stopień święcenia maiący; ma staranie o świetle kościelném, chlebie i winie do ofiary. Mącz. Karnk. Ktch. 265. Kras. Zb. 1, 24. Sax. Art. 6. Kuczk. Ktch. 2, 618. der Acoluth, der Gehülfe des Subdiacons beym Meßopfer. §. akolit = służący, towarzysz, der Diener, Begleiter. Częstokroć pochlébstwo i podłość akolitów, przydanych do pinowania panicz, wszystko psuie. Zab. 11, 407.
