SJP:AFRYKA
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik języka polskiego |
| Podtytuł | Przez M. Samuela Bogumiła Linde |
| Wydawca | Drukarnia XX. Piiarów |
| Data wyd. | 1807-1814 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Indeks stron | |
AFRYKA, i. f. iedna z głównych części świata. Boter 210. Afrika. AFRYKANIN, AFRYKANCZYK, AFER, AFRYK, AFRYKANT, a. m. rodem z Afryki der Afrikaner; Slavon. Afrikan; Carn. Afrikanar, Afrizhan: Ross. африканецъ. Afrowie dzicy wielu chrześcian pobrali. Sk. Dz. 130 Chytry wąż kryie przed Afrem łeb swóy iadowity. Zab. 10, 157. Zabł. §. przezwisko Scypionowe, dla zburzenia Kartainy, nazwano go Afrykanem. Warg. Wal. 49. Scypionowie, Afryk i Azyatyk. ib. 110 Afrykant ów, Kartagi zburzyciel. Zab. 15, 98. §. wiatr południowy od Afryki wieiący, der Südwind. Po morzu się puścił lekkiem afrykiem żegluiąc. Warg. Cez. 98. in fem. AFRYKANKA, i. die Afrikanerinn. Ross. африканка. AFRYKANSKI, obs. AFRYCKI, a, ie. Afryki się tyczący. Ross. африканскїй; Afrikanisch. Komentarze Cezara o woynie Afryckiéy. Biel. 623. Afrycki pasterz. Otw. Ow. 434. Afryckie państwa. Haur. Sł. 50. Afrykanskie narody. Dykc. Ge.
