SJP:AFEKTOWAC
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik języka polskiego |
| Podtytuł | Przez M. Samuela Bogumiła Linde |
| Wydawca | Drukarnia XX. Piiarów |
| Data wyd. | 1807-1814 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Indeks stron | |
AFEKTOWAC, ał, uie Neutr. imp. -- Ross. жеманиться; przesadzać, affectiren. 2) z usiłowaniem żądać, pragnąc, heftig begehren, verlangen. Wszyscy, którzy umyślnie cię afektówali wziąć w małżeństwo, sami się z sobą zabiiali. Tward. Pas. 20. Alexander afektował tytułów bozkich. Birk. Ex. H. 3. b. 3) Act. afektować co = udawać co, etwas affectiren, vorgeben. -- AFEKTOWANY, AFEKTOWNY, Fr. Przy. 76. przesadny, przysadny, wymuszony, wykwintny, wystawny. affecirt, erkünstelt. Ross. чопорный (cf. czupurny); Eccles. пристрастный. (cf. fanfaron).
