Słownik etymologiczny języka polskiego/zołza
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
zołza, złozy, ‘choroba końska’, złozować i złozić; ale złozeń i ‘człowiek zakatarzony’; prasłowo o nadzwyczaj zmiennej postaci: cerk. żlěza, serb. żlijezda, czes. żleza i żláza, rus. żeleza (a więc wszystko z *gelza), ale czes. hlíza i hláza z *glěza, a nasze, jak i małorus. zołza, z *zełza (por. zełwa, zołwa), a więc dwoista gardłowa, co nieraz bywa. Łączą to z lit. narzeczową nazwą ‘gruczołów’, geleżuones, geleżaunes, z dwoistą gardłową.
