Słownik etymologiczny języka polskiego/ziarać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
ziarać, ziarają, Kwiatkowski 1564 r. (»księgi nie mruczą, nie ziarają, nie są drapieżne, nie obżarliwe«); ludowe ziarać, ziorać, zierać, o ‘zazdrosnem patrzeniu, czekaniu’, ale i: »ogniem ziarać«, ‘płonąć’; częstotliwe do źrzeć (p.); zěrati jest i u innych Słowian.
