Słownik etymologiczny języka polskiego/zegar
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
zegar, zegarek, zegarmistrz; r. 1500 zeger; z niem. Seiger, o ‘klepsydrze’, w której piasek czy woda miarowo opadały, ciekły (niem. seigen); dziś zastąpił to Niemiec wyrazem Uhr, z łac. horologium (horarium, co oznacza ‘godziny’), czes. orloj; węg. czégér, jak u nas zegar, obok öra. Jeszcze r. 1552 zegar nie »idzie«, lecz zawsze »ciecze«: »zegarek dociecze«, Potocki.
