Słownik etymologiczny języka polskiego/zachara
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
zachara, zacharja, ‘prowiant’, u Potockiego wcale często: »duszami ładowną prowadzą zacharę«, »prowadząc z prowiantem co rok zacharyą (Turcy do Kamieńca)«, »odbiwszy kamieniecką zacharę«, »djabła, przez którego się piekłu zacharya wiozła«; z tur. (arab.) zachire, ‘prowiant’; serb. zaira (z zachira), bułg. zajre.
