Słownik etymologiczny języka polskiego/złoto
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
złoto, złoty, złocić, złotnik; złotnica, ‘czasza (złota)’, w biblji; pozłotka; złotogłów, o ‘drogiej tkaninie’; złotousty. Prasłowo; z *zoł-to, cerk., południowe i czes. zlato, rus. zołoto (zołotnik, o wadze). Brak na Litwie (lit. auksas t.j. łac. aurum), tylko u Łotwy jest zelts, ‘złoto’ (a narzeczowe lit. żełtas, ‘żółty’, ?); jest zato w niem. Gold (goc. gulth), a pokrewne (od pnia zel-, ‘żółty’, p. zielony, — tych kolorów nie rozróżniano) w ind. hiranja-, awest. zaranja-, ‘złoto’, ind. hari-, awest. zari-, ‘żółty’, ‘zielony’.
