Słownik etymologiczny języka polskiego/wyszczynić
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
wyszczynić, ‘wystawić’: »rogi przez siano się wyszczyniły«, w Ezopie, »język, głowę (przez dziurę) wyszczyniać«, »łby z wody wyszczyniają«, »za uszy wyszczynione z onej skóry«, »wyszcznął głowę«; p. czyn.
