Słownik etymologiczny języka polskiego/wrzeciądz
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
wrzeciądz, z dodawanem od 16. wieku w-, dawniej (biblja) tylko rzeciądz, i tak u wszystkich Słowian: czes. rzetiez, łuż. rieciaz (riesiaz), rus. retiaz (małorus. weretiaż zmyślono wedle polskiej mylnej postaci). Prusowie pożyczyli od nas postać pierwotną, ratinzis, Litwa retēżis od Rusi. Dodano u nas w- niby na wzór: wrzekomy - rzekomy. Pień ret-, rat-, por. Raciąż, rat’, ‘walka’, p. Racibórz.
