Słownik etymologiczny języka polskiego/wola

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Artykuł w Wikipedii Artykuł w Wikipedii
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

wola; i w nazwach miejscowych, Wola (jak Lgota, Swoboda), ‘świeżo lokowana osada z uwolnieniem od danin na lat kilkanaście’; wolny, wolność, wolnościowy; powoli, powolny; zwolić (i jeszcze raz złożone: zezwolić, już w Ezopie), znaczy i ‘zgodzić się’, i ‘wybrać’; pozwolić, dozwolić, wyzwolić, ale w psałterzu jeszcze wywolić obok wyzwolić, ‘liberare’, zwoleństwo i woleństwo, albo »lecieństwo«, ‘wolność’; niewola, niewolnik, niewolnictwo; woleć; wolej, ‘raczej’, u pisarzy białoruskich, t. j. »litewskich«, jak Chodźko, Syrokomla; wolnica, ‘wolne targowisko’; złożenia: dobrowolny, samowola, swawola (p.). Do zwolić, ‘wybrać’: »matko zwolena« w Bogurodzicy, ‘wybrana’, zwolennik, ‘apostoł’, później ‘partyzant’. Prasłowo; cerk. wolja, woliti, newolja; p. wielki.