Słownik etymologiczny języka polskiego/wikary
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
![]() | |
![]() |
wikary, wikarjusz, dosłownie ‘namiestnik, zastępujący czyjeś miejsce’; dziś o księży wyłącznie; z łac. vicarius od vice-, vicem (p. pod weksel), vicerex itd.