Słownik etymologiczny języka polskiego/wacha
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
wacha, częściej wachta, wachtować (oba te słowa już w 16. wieku ogólne), wachmistrz; z niem. Wache, Wacht, wachen, co we związku z wecken, ‘budzić’, i wacker, ‘dzielny’. W 17. wieku furwachty, ‘pikiety’.
