Słownik etymologiczny języka polskiego/wściec się
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
wściec się, wściecze się (dziś wścieknie), wściekły (por. biegły itp.), już w cerk. w znaczeniu ‘szalonego’; wściekli(z)na, wścieklec i wścieklica; wściekliwy itd. w 16. wieku; czes. wztek, wzteklý itd., to samo. P. ciec.
