Słownik etymologiczny języka polskiego/twaróg
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
twaróg, nazwa prasłowiańska dla ‘utworzonego w tworzydle sera’ (p. twarz), tak samo jak franc. fromage, ‘ser’, z łac. formaticum od forma; Niemcy pożyczyli to od nas: Quark (por. Quarz z twardy), narzeczowe pruskie Dwarg. Przyrostek -og, jak w pierog. Jak tw- dowodzi (takie same u wszystkich Słowian bez wyjątku), nie pożyczka to z tur. torak, ‘ser’, ani z dżagatajskiego turak (węg. turo obok taroh, tarhó). R. 1500: »twarożny kołacz«; twarożnik u Stanka (1472 r.), który łac. ‘farmadium’ słusznie twarogiem tłumaczy.
