Słownik etymologiczny języka polskiego/trele
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
trele i tryle, trelować, »plęsy i trele«, »skrzypce gędzą(!) trele«, »codzienne trele«; i przenośnie: »po długich trelach« (‘ceremonjach’); taka sama włoszczyzna jak wycwerki i gorgi: trillo, trillare, jak ricercare i gorgia, o ‘ruladach’; niem. Triller. Zupełnie co innego trel, trelować, ‘ciągnąć (holować) statek po trelu, t.j. ścieżce, i trelą, t.j. liną’, z niemieckiego. Ale trlikać, o ‘śpiewie ptasząt’, r. 1500, czes. trlikati, dźwiękonaśladowcze, rodzime (p. terlikać).
