Słownik etymologiczny języka polskiego/tenuta
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
tenuta, ‘dzierżawa’, łac. i włos. tenuta, ‘posiadanie’; tenutarz, tenutarjusz; od tegoż łac. tenere, ‘dzierżyć, trzymać’, od którego i tenor (‘tekst pisma’; ‘melodja’, tenorowy, tenorzysta), a dalej i tendere (skąd tendencja, tendencyjny; włos. tendenza, ogólnie europejskie).
