Słownik etymologiczny języka polskiego/talerz
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
talerz, talerzyk; talerzyki (to samo co i talarki); ogólna pożyczka u Słowian z niem. Teller; od nas na Ruś, co talerkę w tariełkę odmieniła (tak samo na Białej Rusi, a stąd i lit. torelius); inni Słowianie, jak i Węgrzy, mają tanier. Niemieckie Teller z włos. tagliere, tagliero, od taglio, tagliare, ‘ciąć, rznąć’. Z włoskiego: talja, o ‘figurze’, i »talja kart«. Wszystko wkońcu z łac. talea, gdy talon, taljon, z franc. talon z łac. talus, ‘pięta’, ‘odcięcie’.
