Słownik etymologiczny języka polskiego/szwarc
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
szwarc, szwarcować, ‘czernić buty’, ‘przemycać towary’, jak niem. schwärzen; szwarc, albo szwarcbir, nazwa piwa; szwarc w uprzęży: »koń szwarclowy«, ‘chodzący na szwarclu, szwarcu’, w 16. i 17. wieku, od Reja ogólne: »wyrzuć szwarclowego, kup inszego«; »koń w szwaszlu (!)«, szwarszlowy, i »na asfalcie«(!); od szwarcu, co zamiast siodła nakładano na konia po prawej stronie lejcowego (Niemcom to nieznane); z niem. schwarz, ‘czarny’, prasłowa, co zestawiają z łac. sordēs, ‘brud’.
