Słownik etymologiczny języka polskiego/szczubiel
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
szczubiel, szczuka, szczupak, nazwa jednej ryby, ale szczubiel, szczublęta, tylko o młodych się używa; prasłowiańskie jest tylko szczuka: na Bałkanie, Rusi, nawet załab. szczuka, łuż. szciuka, czes. sztika; tylko w dolno-łużyckiem szcipel, jak u nas szczup(i)el; u Stanka, w słowniczku z r. 1500, tylko szczuka; szczupak zjawia się w 18. wieku; szczuka z *szczup-ka, p. szczupły(?).
