Słownik etymologiczny języka polskiego/szczerk
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
szczerk, ‘żwir’, szczerkać i szczerknąć, ‘padać’ (o kroplach; »głowy krwią szczerkające«); czes. sztierk, ‘żwir’, sztierk(ot)ati, ‘tarkotać’, sztierkawka, ‘tarkotka’, słowień. sztrkati, ‘kapać’, sztrkocz, ‘deszcz’. Nasz szczerk z szczyrk, od szczĭr-; bez s-, tarkotać?
