Słownik etymologiczny języka polskiego/szczebiot
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
szczebiot, szczebiotać, trzecia osoba: szczebiece; szczebietliwy i szczebiotliwy, szczebietny i szczebiotny; pień szczeb- z półgłoską miękką: szczĭb-; przyrostek zwykły wszelkich »dźwięków«: -et lub -ĭt; prasłowiańskie; cerk. sztĭbĭtati, słowień. szczebetati, rus. szczebietat’.
