Słownik etymologiczny języka polskiego/szaszor
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
szaszor, saszor, ‘orzeł dziecinny, latawiec’; nazwa herbowa (orzeł bezgłowy); »hurmą, nagle, jak z procy, leciał na dół szaszorem«, »gromadą i szaszorem się wali«, »porwawszy się szaszorem«, »panickim obwiał ich szaszorem«, »haniebnym szaszorem uciekali«; z węg. sas (wymawiane szasz), ‘orzeł’. R. 1607: »szaszor, cymbulec, bełt, kijec«, o ‘maczudze do rzucania’.
