Słownik etymologiczny języka polskiego/szacht(a)
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
szacht(a), ‘szyb, studnia’, r. 1500 »szachta wapienna« i »cloaca, priveta«; z niem. Schacht (od czego i szachulec, ‘budowanie w słupy’, z Schachtholz); zamiast szachty psałterza florjańskiego ma puławski: »jama«, a krakowski: »dół«; w akcie z r. 1278 ssachta, więc dawniej zawsze rodzaju żeńskiego, jak niem.; por. niem. Schicht, ‘warstwa’.
