Słownik etymologiczny języka polskiego/swój

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

swój, zaimek zwrotny dzierżawczy, jak mój, twój; prus. swajs; w licznych urobieniach, szczególniej dla nazw pokrewieństwa: staroniem. swein, ‘sługa’, nord. sveinn, ‘chłopiec’ (także nazwa osobowa), staroniem. ge-swīo, ‘mąż siostry’, dziś Geschwister; lit. swainē, ‘siostra żony’ lub ‘żona brata’, swainis, ‘mąż siostry’ lub ‘brat żony’. P. swak, swat, świekier, świeść, swoboda. Od swój: swojski, jak mojski, twojski; swoisty; oswoić, uswoić, przyswoić, itd.