Słownik etymologiczny języka polskiego/stolim
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
stolim, stoliman, stwolin, stolem, ‘olbrzym’, do dziś u Kaszubów; w słowniku Mączyńskiego, Wielkopolanina, z r. 1564 wiele przykładów; jest to cerk. spolin i ispolin. ‘olbrzym’, od nazwy ludu Spolów (Spoli), Słowian pobitych przez Gotów w 2. wieku po Chr., Spaloi u Jordanesa, Sporoi u Prokopjusza; przyrostek -in w -im odmieniono, jak w olbrzym; ispolin tylko u Rusi książkowej ocalał. Nazwa to obcego pochodzenia, odmieniona u nas wedle dawnego stwoł, ‘pień’ (rus. stwoł, cerk. stwolije, ‘badyle’).
