Słownik etymologiczny języka polskiego/stalmach
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
stalmach i stelmach, albo sztalmach, niem. Stellmacher; tak samo niem. stellen, bestellen, Bestellung u nas dawniej stalować, stalunek, dziś: obstalować, obstalunek (bo niem. be- wymieniano na ob-; por. obsadzić, niem. besetzen); staluga, sztaluga (z przyrostkiem jak w żegluga i i.), od niem. Stell, Stellage (przyrostek francuski, por. étalage). P. stać.
