Słownik etymologiczny języka polskiego/sierszeń
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
sierszeń, dawniej sirszeń; prasłowo; cerk. srszeń i srszel, srsza (i ze wsuniętem t: strszel), rus. szerszeń (tak i u innych Słowian; u Czechów, jak u nas, srszeń; mają oni jednak i srszeti, ‘szaleć’ i ‘brzęczeć’: »hniew srszí«, »jiskry srszí«, ‘sypią się’). Lit. szirszuo i z licznemi odmianami szirszinas, szirszlys, prus. sirsilis; niem. Horniss, łac. crabro, bo nasze s z k podniebiennego (por. sierść).
