Słownik etymologiczny języka polskiego/sens
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
sens, sentencja, sensat (‘poważny, statysta’, ogólnie w 17. i 18. wieku, z włos. sensato), bezsensowy, sentyment(alny), sensualizm itd., sensyperda, ‘gorzałka’ (‘zatracająca rozum, zmysły’, Potocki), wszystko wkońcu z łac. sentire, ‘czuć, mniemać’; cerk. sęszt’, ‘mądry’.
