Słownik etymologiczny języka polskiego/schnąć
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
schnąć, schnięcie, wyschły, od pnia sěch-, w postaci z au: suchy (p.); prasłowiańskiemu sǔch- odpowiada lit. susti, ‘parszywieć’, łotew. sust, ‘schnąć’, ind. śuszjati, ‘schnie’. Częstotliwe z wydłużeniem: pod-, u-, wy-, zasychać. Czasowniki na -nąć przedstawiają nieraz pień w podobnej postaci, por. oślnąć (ślepy), ogłchnąć (głuchy), rznąć, ulgnąć.
