Słownik etymologiczny języka polskiego/raj
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
raj, ‘paradyz’ (więc i ‘najwyższe piętro w teatrze’); w nazwach miejscowych: Rajgród itd.; pierwotnie: ‘błogi kraj bez zimy’, więc do raju, wyraju, ptactwo na zimę spieszy; rajski. Natomiast paradyz, paradyż, kościelne, z łaciny-greki, a to wkońcu z perskiej nazwy ‘parku[1]
- ↑
Brak dokończenia treści hasła, które powinno znajdować się na następnej stronie słownika.
