Słownik etymologiczny języka polskiego/rada
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
rada, w 16. wieku ‘senator’, jak w czes. pán rada; radzić, radny, radca, dawniej i rajca z radźca, a stąd i rajcować, rajczyni, i raić, naraić; radziecki; liczne złożenia: porada, poradzić, narada, dorada, zaradzić czemu, obrady (np. sejmowe) itd., najciekawsze: zdrada (p.); zachodniosłowiańska pożyczka z niem. Rath; z Polski przeszła na Ruś, Małą i Białą, nie do Wielkiej; niem. rathen (starosas. rādan), ‘radzić’, ind. rādh-noti, ‘zyskiwa’, awest. rāda-, ‘starający się’.
