Słownik etymologiczny języka polskiego/przmiel
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
przmiel, przmielina, przmielowy, w 15. i 16. wieku, zamiast dzisiejszego trzmiel, nazwa krzewu leśnego. Ale przmil, sczmielka, ‘asplenium’, szczmiel(ina), ‘melampyrum’ (noc i dzień, wedle łac. vesparia tak ochrzczona), przmiel r. 1472, pczmiel, szczmiel, r. 1500: »trąd albo psczmyel«, to zniekształcenia prasłowa czĭmel, ‘bąk’, rus. czmiel i szmiel, szczemiel, słowień. czmelj, szmelj, czes. czmel, szczmel (stare), załab. stmel (serb. strmelj, słowień. czrmelj i czmrlj, dalsze zniekształcenie); czĭm-el do pnia kĭm- do skem- (skom-), por. komar, lit. kaminē, ‘bąk’; p. czmiel.
