Słownik etymologiczny języka polskiego/prask

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

prask, ‘raz, uderzenie’, prasnąć, prasknąć, praskać, »prask o ziemię«, »na prask ugodzić«, ‘przychodzić na raz, niebezpieczeństwo’; praszczęta, ‘plagi-szpicruty w wojsku’, kiedy »dragona na brzozowe pręty goniono przez szeregi, co zową praszczęty« (Potocki); »siedzę jak na praszczętach«. Słowo prasłowiańskie: cerkiewne praskawica (‘okrzyk na przestraszenie wroga’), prask, ogólnie o ‘okrzyku’, chorw. praskawica, ‘bomba’, prasnuti, ‘trzasnąć’, czes. praskot, praskacz, ‘bicz’, prasztiti, ‘palnąć’; w litewskiem postaci z r niema, są podobne z l, por. więc nasze plaskać, plasnąć.