Słownik etymologiczny języka polskiego/pochutnywać
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
pochutnywać, pochutniwać sobą, ‘cieszyć się’; pochutnawam sobą, ‘kryguję się’, 1564 r., »;ochotę zbytnią pochutniwaniem z sobą pokazować«, u pisarzy 16. wieku; podobne czeskie pochutnawati si na czem, ‘rozkoszować sobie na czem’; od pochuć, pochutnić się, ‘zapalić się do czego’, od chuć (u Czechów pochut’ ‘posmak’, a pochoutka ‘łakoci’); p. chęć, chuć.