Słownik etymologiczny języka polskiego/pochutnywać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
pochutnywać, pochutniwać sobą, ‘cieszyć się’; pochutnawam sobą, ‘kryguję się’, 1564 r., »;ochotę zbytnią pochutniwaniem z sobą pokazować«, u pisarzy 16. wieku; podobne czeskie pochutnawati si na czem, ‘rozkoszować sobie na czem’; od pochuć, pochutnić się, ‘zapalić się do czego’, od chuć (u Czechów pochut’ ‘posmak’, a pochoutka ‘łakoci’); p. chęć, chuć.
