Słownik etymologiczny języka polskiego/plac
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
plac, ‘miejsce’, placowy, placówka, z niem. Platz, a to z franc. place od łac. platea, ‘ulica’. Tak samo placek (biblja), placuszek i placaszek z niem. Pletz.
