Słownik etymologiczny języka polskiego/pielesz
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
pielesz, ‘legowisko, kryjówka’; pieluchy (to samo), pieluszki; pełechy, z małoruska, tylko o ‘kudłach, włosach’; jedyna u nas pozostałość z pelena, plěna, o ‘pieluchach’, powszechnego u innych Słowian (serb. rus. pelena, czes. plena, ‘pieluchy’), z *pelna albo *pelena, co zestawiają z grec. pella, łaciń. pellis, ‘skóra, powłoka’ (niem. Fell); lit. plēnē, ‘błonka’, prus. pleinis, z odmiennem następstwem płynnej.
